dünyaya tazelikler getiriyordu ağzın
kokular güller tarhlar getiriyordu
kalbim çekildi yolunuzdan bir gün
bir akşamüstü, sizin gününüz aydınlıkken
siz aşk tazelerken, size göreyken mutluluk
sokağı uzak tutan yalnızlığımdı
nerde duracağını bilememek, neyle
ne yapacağını kestirememek, ya da diyelim
şu anda şu sözcüklerle oluşan zamana
nasıl bir an bırakacağını bilememek
ama şurada yaşanan bu an’ın aklında başka kimse yoktu
evleri boştu, evlerin balkonları sokakları kapatan perdeleri
caddeleri boştu. şimdi, şu ân’a büsbütün teslim olmuş gibi
aklı bir tek seninle dolmuştu
çok daha çok şeyler öğrendi bundan
ne ki öğrenmeye teslim olmuyordu
inanıyordum.. artık değil ama
yolum burdan geçmeseydi
, diyecektim
çünkü bu gölge başka bir zamana ait
çünkü her sözün kendi gölgesi vardır
ama bu başka bir şey
Yorum Yok