çölün gizlendiği alana mı gömdün suyu
bilinmenin dil rüyası seni nasıl inandırdı
-tarihin gergefi yalan
-zamanın rüyası yalan
anladık mı
ne yapsan inanmazdı bedenin
bir mutluluk hazzı olduğuna
-sürgünün bir dil kefesi olduğuna
-gurbetin bir dil kefesi olduğuna Devamını oku
yarama şu müzik iyi değil
şu söz iyi değil, şu sis de
müzik dinle diyor
, gever’li
hayır diyorum iyi değil ruhuma
yeniden kazanılıyor acılar ki ne rahat
ne kanatıcı bir bütün oluyor
kimsenin kanıtı değil kalbim
ayakları dibine serilen paspası da
şu film iyi gelmiyor ruhuma
şu yüz şu dokunuş şu başka oda
ırmak desen yara gibi akıyor
ağaç desen köksap gibi kaplıyor içimi
oturmalar kalkmalar iyi gelmiyor
kendimle yüzleştiriyor sadece
yazmak
, iyi değil
kırılmalar toplanmalar özensiz ve dikkatsiz
davranışlar Devamını oku
vatêna mi ra dûr
vatîsê mi ra dûr
vendîsê mi ra dûr
karkêrîna mi ra dûr
bêro, ravêro, sêro
rûyê xo winî ra açêrno
vayê xo mêro phêlçimê mi
helmê mi ra dûr
çarê mi ra dûr sêro
kêm bo omrê mi îca ra
keberê fendîy ra vengê mi
mesêro
gosane keşî ra
, çımanê keşî ra Devamını oku
bir kez daha
cevr olmuş vücudum
ey rüzgarı tutan tenha
kıyametimi ben bir tozdan aldım
çaputu
, iplik pazarını, turfu
tozlaşan telaşımla geçtim
sığılkent darı bentlerinden
kimse idi o ruhumda
ey yalnız kentleri bilen yolcu
geçmediysem kalbinden
beni de kentlerinden
biri yap
geçsin diye başımın üstünden
atlı rüzgarın
mutsuzum benim
tabiatım
kalbime diktiğin dikenleri
batır daha derine
batır Devamını oku
yeniden başlamasına hayır
aynı yanılgılarla oluşmasına aşkın
seni başlatan buraya gelmiş bir düş, yok sanılan
taşın üstünde bir kez daha kendini bulduğun
mesafeyi ölçmek dediğin bu sanrı
yol yakınlığını bulmuş bu rüya
niye olmasın
, gerekçelere ihtiyaç duymayacak bir aşk
anılarını içinde taşıyacak, yaşadıklarını nimet sayacak..
..
eskiten@gmail.com
bizi geçti diyenlerin gözlerine asılıydı
aynı kalıplar, aynı davranışlar /tamam
öğrendim eksik kalmayı
aşk böyle geçti. sonraki on yıl da
gözümde tütmeyen bir şey kaldı mı
lütfeylesin bad-ı sabah sesleri artık
daha yaşlanmadan iksiri kalbimin
yaza hazırlanıyor o bahçeler ki eflatun
taştan da geçiyordu zaman aşktan da
toprak olmak vardı sonunda bak işte
bir yığın toz ve yara ile artık Devamını oku
gel dediğimde unutma
tüm o zamanı toplayan
tozlu kavruk eteğinden sökülüp
ayağındaki taşlardan
belki yolunu bulamaz diye bir anı
geçitlerini kuramaz diye bir hatıra
gel dediğimde bir zahmet yollardan
hayat yaralarında kırılmış dallarla
unutma neyi çıkarıp alacağını
bu sürme biçiminden
yeni yakınlıklar edineceksin
sana görünmüş siluetlerden
ağzı sıkı bir taş gibi
topraktan tozdan
benzerliklerin ilk halinden geçeceksin
gel dediğimde kurulan oluşma halinden
tüm o gidiş ve dönüş hallerinden
unuttum dediğimi unutmadığımı
geçtim dediğimi geçmediğimi bileceksin
bir mahzen küflenmesinden geldim dediğimde
unutma, taşıdığımı yaralarını
“olsun: gece misiniz, bir mehtabınız olsun..”/m.çetin
o kadar uzak değildi. o kadar yakın da
aşkın dokunabilirliği, gibi. ağlamayı gülmeye
gülmeyi ağlamaya dönüştürmekle, yani o yaz günü
çeşmesi gibi mayıs ağacı altında oturulan..kalbini mi
yani iyiliğini çıkarıp orta yere koyardı. varlığını koyardı
şimdi, görünmeden kimselere koruyor yine varlığını. kimseleri
görmeyi kabullenmeden..onun hayatı, yaralarını böyle kalmak-
la iyileştiriyor şimdilerde. oysa aşk, iklimi neden korkutsun insanı
kalbi neden soğusun insanın: aşk, o iyi ve kamaşan karmaşa
niye soğutsun ki arzusunu.. soğumadı..iyi ki
I.
hiç alınmadı sanki, hiç kırılmadı hatta
anlamını arayan bedeni cömert bir kalbi
hoşgörülü kelimeleri vardı manolya’nın
uzak bir liman olma dileği her defasında
dur-duraksız yollara yürüme serencamı.. Devamını oku
zê[2] hebînî, vileyê xo ra girêdayî yo,
ê zindanê memî de bîyo, ez
hunerê to bî, ma ça nêama mi vîrî
keyfê ziwanê to ra ça camendo ez?
ê çend rojê mi bî, vêrdîbî leyê to de
goşanê to de arêşîyêne vengê mi
çay xoşebere mekero royê[3] mi xo de
oyo ke to ra mendîbî, çay xo vîr a kero Devamını oku
saydam ve geçirgen ayrılık senin tülündür
inceliklerini yansıtır senin, kalbe doğrudur
sallanır şimdi sarkacın iki ucunda, öyledir
söylenen söz aşkındır, ezilen söz zamanın
ama bir yığın toz ve açık yara olan gece,
örter sesini, üstünü çeker sana; nesnelerin
birbirini tanıdığı ve bıçaklandığı akşamında Devamını oku