"insan uzun yoldur": s.tuğtepe
doğu rüzgârı için..
gitmek istiyorum diyorsun; gideceksin
oradaki mutlu günlerine
, ama giderken
sırtında taşıyacağın bir çift göz için
bu kadar hevesli olma..
zamanın elinde titrek bir ışık ile
mum gibi eriyip gitmiş gülüşlerin
bir gün gittiğinde orda bir şeylerin
seni beklediğini hak ettin çoktan
“Orada bir merdiven var /Her zaman orada o merdiven
masumca asılı /geminin kenarına yakın…
Aşağı iniyorum… /Batığı incelemeye geldim…
Verilen hasarı görmeye /ve ortalığa saçılmış hazineleri…” *
O gece bir rüya görmüştü. Pencerenin önünde, perdeyi hafifçe aralayıp dışarı bakıyordu. Hava yeni yeni kararmaya başlasa bile, sokak çoktan boşalmıştı. Perdeyi neden tam açmadığına dair bir ipucu yoktu düşünde. Sadece karanlık sokağa, yarı açık perde aralığından bakıyordu. Hızlı adımlarla karanlığın içerisinde koşan bir kadın gözüne çarptı. Yağmur, saçlarının ucundan damlalar halinde gömleğinin üzerine düşerken, bedenine yapışan ince gömleğin ardındaki siyah sütyeni daha belirgin bir hal almıştı. Rüzgar, yürümesine karşı koyacak kadar şiddetli esiyor, eteğini savuruyordu. Bütün bunlar onun umurunda değildi, o sadece bir yerlere yetişmenin telaşındaydı. İçeride, yarı açık bir zaman ki, telaşsız. Dışarıda ise gökyüzünden yere boşalan yağmur kadar telaşlı bir gece akmaktaydı. Devamını oku