üzgün ağaç ağıdı
I.
hatıradır beni sancıyan bir anı bile kalmışsa senden
biraz da bu yüzden durup sığınıyorum günlerin geçti’ğine
hayli güz yaprağına hayli dil ve bir kaç da name niyetine
suyun bir bir devirdiği ağaçların hüznüne çıkıyor yolum
iyiysen, güzelsen bir, kalkıp giderim artık ben
zaman pörsüdü bende. bir ağarma olarak kaldım hayata
nehir uzun akarsa uzun olur seyir, göç uzun akar: gördüm
ben burada
üzgün ağaçlarım orda..bölündük iki zaman arasında. yaz: