günışığı yetişir kanıma –ruhumu emmekten dönen alçıpan
saz senin yarana
, ağız benim; sar sigarana şu yaramı
muştuladık mı ölümü insana
dünya döndüğü köşeleri unuttu–aşkları yüzyıl sürdü
onların kalbi nasılsa dayandı buna alçıpan
kanımdan damıttım da ağzıma –bir güzel nefes aldım
yüzyıl oldu ki kanıma aktım –yaslandım, gerindim
huzur içinde uyudum, inanamazsın alçıpan
ağzım o gergefi arandı, dedi
kanı akan dudağında
huzurla yukarıya kalktı boynu
çok fazla yüzyıl bekledi çünkü –ki gece indim tenime
karanlık gecemde sütliman kanımla yüzümü unutma
kaç kez gözümden kaçtı dünya
kaç kez kurtuldu bakışım