kış da geçecek, biliyorum
artık birikemediği alanlarda
dalların sesini de alarak içine
sanki toplanmış kabahatleriyle
bir çocuk, mahcup bir gülüş gibi
gelip senin gözlerinde büyüyecek
solgun ve ürkek ellerin pekiyi olacak
sevdiğim
, ellerimde titreyişim benim
ülkem baştan başa güzelliğin açacak
güller geliyor geleceğindir senin
ağır ağır açan bir sardunya gibi
sana bakıyorum baharın dal gibi kırılgan
yatılının uzaktan görülen kuşları gibi
bir ihtimalle belki, bir kırılmayla
diyorum, sevdiğim bu kadar yıl oldu
serinledi mi kalbin
, köpründen geçti mi
bu da düş için çekilmiş bir öğle sonrasıdır
ne gözlerinin dokunduğu evler, gölgeler
ne ellerinin bıraktığı izler yazıldı taşa
zaman bir sır gibi kendinde unuttu beni
ikindi silueti gibi yazıya saldı, sevdiğim
gülen gözlerim benim bu ağaç niye kırıldı
şubat’10
*üzgün ağaç ağıdı
eskiten@gmail.com
Yorum Yok